مقالات آرشیو خبر ها
اینگونه وارث مالدینی نــشدم!

اینگونه وارث مالدینی نــشدم!

 

چرا میتو دشیلیو پس از یك و نیم دهه حضور در باشگاه میلان و در میان تمجیدات پائولو مالدینی، ناگهان به میراث او پشت كرد و به یوونتوس پیوست؟

 

یك ستاره وقتی تابش خود را برای ما در زمین آغاز خواهد كرد كه در مدار كهكشان راه شیری قرار بگیرد؛ همین شیوه در مناسبات سیاسی نیز حاكم است؛ یك مبارز مادامی كه در مدار مبارزاتی قرار نگیرد و مرارت‌هایش در راه آرمانش به بوته محك گذارده نشود اسطوره و نام‌آور نخواهد شد. با این توصیفات گزافه نخواهد بود اگر بگوییم در دنیای فوتبال نیز یك بازیكن برای ستاره شدن باید بهترین انتخاب‌ها را انجام دهد. چه بسیار بازیكنان ارزشمندی كه در بزرگ‌ترین باشگاه‌ها ناكام و در تیم‌هایی دیگر درخشیدند.

 

اگر با این جملات موافق نیستید و یا در پذیرش آن تردیدهایی دارید، بد نیست دقایقی همراه با یكی از مدافعان یووه به گذشته باز‌گردیم...

 

 

میهایلوویچ كه از پله‌های ساختمان باشگاه میلان در خیابان الدو روسی پایان ‌آمد خبرنگاران در انتظارش بودند. پیش از آنكه خبر مهمش را فاش كند مثل همیشه دستانش را در جیب شلوارش گذاشت و نیم‌نگاهی به سنگفرش ورودی «خانه میلان» كرد؛ بعد از كشیدن نفسی عمیق گفت: ‌ »متیو دشیلیو كاپیتان میلان در دیدار مقابل ساسوئولو خواهد بود. » اتفاق قابل توجهی كه برای نخستین بار اتفاق می‌افتاد.

 

طرفداران سختی كشیده میلان یكبار دیگر با نگرانی شاهد تصمیمی غیر متعارف از سوی تیم مدیریتی‌شان بودند. پرسش مشخص آنها این بود كه خبر سرمربی صرب‌تبار روسونری دقیقاً چه تأثیری می‌تواند در روند بهبودی اوضاع تیم درهم شكسته‌شان داشته باشد؟

 

عصر روز ششم مارس 2016 وقتی بازیكنان میلان با جلوداری دشیلیو وارد چمن ورزشگاه مَپی شدند، طرفداران خوش‌بین میلان امیدوار بودند پا قدم متیو برای میلان خوش یمن باشد و بتواند تیم سخت‌كوش ساسوئولو را در خانه‌اش تسلیم كنند. اما شكست دو بر صفر، بزرگ‌ترین سد برای آغاز ماجراجویی دشیلیو شد.

 

بسیاری از نونهالانی كه در همان دوران كودكی وارد آكادمی میلان می‌شوند در رویاهایشان خود را همبازی ستاره‌های روسونری می‌بینند؛ دشیلیوی 10 ساله نیز در بدو ورودش از این قاعده مستثنی نبود. او شیفته مالدینی بود و روزی كه به اتفاق جمعی از هم‌تیمی‌هایش در آكادمی، در تمرینات تیم بزرگسالان میلان حاضر شدند و با پائولو عكس یادگاری گرفتند فكرش را هم نمی‌كرد كه 12 سال بعد، ستاره محبوبش رو به روی دوربین‌های تلویزیونی جمله معروف «او (دشیلیو) می‌تواند راه من در میلان را ادامه دهد. » (شبكه تلویزیونی باشگاه میلان / نوامبر 2014) را به زبان بیاورد. چه‌آنكه فرانكو باره‌زی دیگر اسطوره میلان نیز چندی پیش‌تر از آن با تمجید از ظرافت‌های فنی متیو گفته بود: «دشیلیو با اعتماد به نفس و جسور است؛ او می‌تواند به یكی از نمادهای نسل جدید میلان تبدیل شود»

 

هر قدر اوضاع میلان رو به وخامت می‌گرایید، بال‌های پرواز متیو نیز هر چند وقت یكبار كوتاه‌ و كوتاه‌تر می‌شد. اشتباهات سریالی بازیكنان تیم قرمز و مشكی‌پوش میلان كیفیت فنی او را نیز به شدت تحت‌الشعاع خود قرار داده بود و كارشناسان فوتبال ایتالیا از سقوط ستاره بالقوه نسل جدید فوتبال سرزمین چكمه‌ای نگران بودند. نخستین پیش‌قدم برای پاره كردن نوار این یكنواختی را ناپولی انجام داد اما میلانی‌ها كه تمایلی برای فروش ستاره‌شان نداشتند، خیلی زود پیشنهاد 15 میلیون یورویی آبی‌پوشان بندر ناپل را رد كردند تا متیو بیستم جولای 2017 و با قراردای 5 ساله و مبلغی به مراتب كمتر از پیشنهاد ناپولی شكار بزرگ بیانكونری در تابستان سال‌جاری لقب بگیرد.

 

كارشناسان دلسوز فوتبال ایتالیا این بار همگی پشت سر باشگاه یوونتوس قرار گفته بودند. با رفتن بونوچی همه امیدوار بودند در زمانی كوتاه سناریوی احیای دشیلیو زیر نظر الگری، كیه‌لینی و سایر ستاره‌های یووه آغاز شود و فوتبال ایتالیا امیدوارانه‌تر روزهای پیش رویش را به نظاره بنشیند.

 

دشیلیو پس از عقد قرارداد مستقیماً عازم پلاتوی شماره 3 شبكه تلویزیونی باشگاه یوونتوس (JTV) شد؛ جایی كه قصد داشت نخستین مصاحبه‌اش به عنوان یك بیانكونری را انجام دهد. وارث مالدینی پس از 15 سال از تیم سرشناس زادگاهش جدا شده بود و به همان اندازه كه در تورینو برایش فرش قرمز پهن كرده بودند در میلان روز به روز بر خشم تیفوسی‌های میلان افزوده می‌شد؛ هرچند مالكین چینی و متمول این باشگاه به سرعت در حال جذب بازیكنان جدید برای ساخت نسخه جدید میلان بودند.

 

 

دشیلیو پیش از هر چیز گفت: «نام مستعارم «دِشی» است؛ تركیبی منحصر به فرد از نام و نام‌خانوادگی‌ام. ما باید صمیمی‌تر شویم. می‌توانی مرا دشی صدا بزنی. » دشیلیو كه بسیار هیجان‌زده به نظر می‌رسید، صحبت‌هایش را با این جملات ادامه می‌دهد: «امروز به باشگاهی بزرگ در ایتالیا و اروپا پیوسته‌ام و طبیعی است كه نتوانم هیجان و خوشحالی‌ام از پیوستن به یوونتوس را پنهان كنم. حالا من نیز یكی از اعضای خانواده بزرگ بیانكونری هستم و به اینجا تعلق دارم. امیدوارم به زودی حمایت هواداران و هم‌تیمی‌هایم را به دست بیاورم. »

 

داستان‌های همیشگیِ انتقال ستارگان بزرگ از یك تیم به تیم دیگر خیلی زود به اصلی‌ترین حاشیه‌ میتو در رسانه‌های ایتالیایی تبدیل شد. سؤال مشخص این بود كه چگونه بازیكنی كه خود را شیفته میلان و مالدینی می‌دانست در اوج دوران بازی‌اش ناگهان سر از تیم رقیب در می‌آورد و اینچنین با لبخندی حاكی از رضایت جلوی دوربین‌های عكاسان با لباس راه‌راه بیانكونری ژست می‌گیرد.

 

در چنین اوضاعی تنها یك معجزه می‌توانست آرامش را به دشیلیو باز گرداند. این معجزه در دستان روزنامه لیبرالِ چاپ تورینو بود؛ «لا استامپا» با بازنشر مصاحبه‌ای كمتر دیده شده از دشیلیو در سال 2013، آب را بر روی آتش ریخت و جنجال‌ها را فروكاست. جایی كه متیو در آن گفته بود: «من در دوران كودكی طرفدار یوونتوس بودم. اما پدرم خیلی زود سعی كرد تمام توجهاتم را معطوف به تیم شهر زادگاهم «میلان» كند. چهار فوتبالیست مورد علاقه‌ام در دوران نوجوانی همگی بازیكنان یووه بودم. با اینكه مالدینی برایم الگو بود و به شدت او را دوست داشتم اما در نهایت پوستر بوفون، دل‌پیه‌رو، ندود و تورام بود كه بر دیوار اتاقم نصب بود و این حقیقتی است كه این بار بدون تحت تأثیر قرار گرفتن توسط پدرم می‌گویم. »

 

اِئوس شَلپی نخستین مربی دشیلیو در زمانی كه او در مدرسه فوتبال «چیمیانو» فوتبالش را آغاز كرد و یكی از دوستان و مشاوران همیشگی او به تازگی در مصاحبه‌‎ای، تفاوت اساسی متیوی میلان و متیوی یووه را اینگونه توصیف كرده است: «او در میلان هرگز نتوانست هیجان و ثباتش را حفظ و كنترل كند. او در میلان تنها بود و كسی از او دفاع نمی‌كرد. میلان در سالهای اخیر فضای ملتهب و پرفشاری داشت و این اتمسفر به شدت بر كیفیت متیو تأثیر گذاشته بود. من فكر می‌كنم بعد از رفع مشكلات فیزیكی ابتدای فصل او با آرامش و تمركز بیشتر، در روند رو به رشد همیشگی‌اش قرار گرفته است. »

 

به نظر می‌رسد واقعیت نیز همین است كه شلپی می‌گوید. پس از طی كردن فصلی پر فراز و نشیب به نظر می‌رسد دشیلیو رفته رفته توانسته با جذب اعتماد الگری، خود را بیشتر از هر لحظه دیگری در تركیب اصلی جای دهد. او به زودی آلترناتیوی قدرتمند برای قفل‌های دفاع یووه خواهد شد و با توجه به سن و سال مناسبش (25 سال) می‌توان امیدوار بود نخستین مدافع نسل جدید یوونتوس برای سالهای آتی باشد؛ كافیست كمی صبوری باشیم؛ چراكه «دِشی» آماده‌تر از همیشه است. او ستاره‌ای است كه مدار یوونتوس می‌تواند تلألوی تابانش را بروز دهد.


«به اشتراک گذارید»
Google+ Twitter Facebook
حامد
حامد «خبرنگار»
ارتباط با نگارنده: